Sinds het ontstaan van de tango is de tangomuziek voortdurend in ontwikkeling gebleven. Binnen de tangomuziek kunnen er een aantal periodes worden onderscheiden, maar ook bepaalde stromingen en stijlen binnen hetzelfde tijdperk kunnen worden onderscheiden. Hieronder leest u meer over de ontwikkeling in de tangomuziek.
Guardia vieja is de periode waarin muziek en dans zich ontwikkelden en het instrumentarium beperkt was. De tango 'El Choclo' is nog steeds één van de bekendste tango's uit die periode.
Rond 1920 komen er vele vernieuwingen in de tangomuziek waardoor er een tweedeling ontstaat binnen de tango welke tot op heden nog steeds bestaan. Dit zijn orkesten waarbij de muziek centraal staat en orkesten die juist de dansbaarheid van de tango voorop stellen met aansprekende en duidelijke melodieën.
De tango nuevo wordt gebruikt als benaming voor de muziek van Pugliese en Piazzolla en van de vele orkesten die zich laten inspireren door deze twee grote vernieuwers. Piazzolla combineerde de tangotraditie met jazz en klassieke muziek en maakte zijn nummers niet om op te dansen.
Rond 2000 ontstaat er weer een nieuw tangogeluid dat wordt gekenmerkt door het gebruik van elektronische instrumenten en invloeden uit andere dans- en muziekstijlen; de neotango.
Terug naar overzicht